The Angel of the Earth - Chapter 20

Rozdział 20

- Co tym razem zobaczyłaś? – spytał Liam z lekkim uśmiechem na twarzy.

- Jestem Aniołem? – wyszeptałam.

Miałam w głowie tak wielki mętlik, że gdyby nie on to już dawno stałabym na nogach, ale teraz nie byłam pewna co do sprawności moich mięśni.

Liam skrzywił się delikatnie.

- Nie – odparł.

Szeroko otworzyłam oczy. Żarty sobie ze mnie robił? Przecież dopiero co, mówił o mnie "Anielica".

- No to czym?

- Hmm… Nie jesteś Aniołem. – stwierdził, a ja przewróciłam oczami. – Nie jesteś też Upadłym Aniołem, mimo że powinnaś nim być.

- Co? Jak to?

Przesunął się trochę dalej na łóżku i zdjął mnie z kolan.

- Jesteś wyjątkowa – powiedział. – Nie chodzi mi o to, że władasz żywiołami, bo to potrafi każdy Anioł. Ale ty jesteś kimś więcej. Dużo więcej

- Dlaczego? – spytałam. – Dlaczego jestem taka wyjątkowa?

Westchnął głośno i spojrzał na swoje dłonie.

- Nie jesteś córką swoich rodziców – oznajmił, a ja, jakkolwiek absurdalnie to brzmiało, uwierzyłam mu.

- W takim razie czyją?

- Jesteś córką jednego z boskich posłańców. Jesteś córką Archanioła.

Te słowa potroiły mój mętlik.

Ja – córką Archanioła. To niedorzeczne. Jakim cudem? W takim razie kim jest moja matka? Co się tu dzieje?

Od nadmiaru pytań zrobiło mi się ciemno przed oczami, a Liam pośpieszył mi z pomocą i objął ramieniem.

- To… kim… kim byli moi rodzice? – wydusiłam z siebie.

Ponownie westchnął.

- Chyba jestem zmuszony opowiedzieć ci całą historię.

- Chyba tak – uśmiechnęłam się niemrawo.

- Jak już wspomniałem twój ojciec, Joziah, był Archaniołem. Dokładnie siedemnaście lat temu Joziah zszedł na ziemię z zadaniem powierzonym mu przez Pana. Niestety nikt nie zdradził mi treści jego misji, lecz wiem, że była niesamowicie ważna oraz, że nigdy jej nie dokończył, a na domiar złego stał się Upadłym Aniołem za jej niewykonanie. Ale nie takim jak ja. Twój ojciec został strącony do Otchłani, o której mówi Biblia. Do Otchłani, która jest przeznaczona dla demonów.

- Zaraz, zaraz. – podniosłam dłoń, aby na chwilę zamilkł. – Jaka Otchłań?

- "Bóg bowiem nie oszczędził aniołów, którzy zgrzeszyli, lecz strąciwszy ich do otchłani, umieścił ich w mrocznych lochach, aby byli zachowani na sąd." – zacytował.

- Wow – skwitowałam.

- Dla Aniołów takich, jak ja, które popełniły drobne przewinienia, owym lochem jest ziemia. Lecz dla takich, które zrobiły coś gorszego lub dla Archaniołów lochem jest Otchłań. I jak już mówiłem: tam jest Joziah.

- Ale, skoro on jest w Otchłani, to skąd wzięłam się ja?

- No właśnie. A więc, gdy Joziah zszedł na ziemię upatrzył sobie piękną kobietę – twoją matkę. Twoja matka na imię miała Damaris. Była ona Aniołem, który zstąpił na ziemię w poszukiwaniu rozrywki. Twoi rodzice oboje byli nieświadomi tego, ze jedno z nich jest Aniołem, a drugie Archaniołem. Damaris zaszła z Joziahem w ciążę. Jak się pewnie domyślasz urodziła ciebie. – tu zrobił krótką pauzę, jakby bał się wypowiedzieć kolejne słowa. – Niedługo po twoich narodzinach dowiedzieli się o swoim pochodzeniu. Przestraszeni, że Rada może cię zabić oddali cię swoim przyjaciołom pod opiekę. Po tym wydarzeniu Joziah został strącony do Otchłani za swój grzech, a Damaris uwięziona w lochach, lecz nie na ziemi, ale w Niebie, aby los więcej jej nie kusił.

- Czekaj. Skoro moi rodzice mieli takie wykwintne imiona, to dlaczego ja mam na imię Nicky? To takie zupełnie nie pasujące do Aniołów.

Chłopak podniósł na mnie wzrok i zmarszczył brwi.

- Nigdy nie miałaś na imię Nicky. – odparł. – Twoi rodzice nazwali cię Cassandra, dopiero ich przyjaciele zaczęli mówić na ciebie Nicky.

- Cassandra – powtórzyłam, smakując to imię. Podobało mi się o wiele bardziej niż poprzednie. – Cassandra – powtórzyłam pewniej. Może przy nim zostanę?

- Cassy – podsunął Liam, a ja się uśmiechnęłam. Kąciki jego ust również powędrowały do góry.

- Podoba mi się - oznajmiłam.

- To jak mam cię teraz nazywać?

Zastanowiłam się chwilę.

- Cassy.

- Tak, jest królewno – pocałował mnie w policzek.

Położyłam mu rękę na piersi i odepchnęłam.

- Bez poufałości, Upadły. Trochę szacunku dla Anielicy.

Roześmiał się i wziął mnie w ramiona.

- Mogłem ci tego nie opowiadać.

- Oj, no przestań. Drażnię się tylko.

Oboje wybuchliśmy śmiechem i padliśmy plecami na łóżko. Nagle poczułam, że jego palce musnęły moją dłoń, po czym splotły się z moimi. Ścisnęłam jego dłoń, a on przyciągnął mnie do siebie i przytulił

- To jak będzie z tym stróżowaniem? – spytał. – Mogę już być twoim Mrocznym Stróżem?

Położyłam mu głowę na piersi i popatrzyłam w sufit.

- Powiedz mi tylko co mam zrobić – odpowiedziałam.

- Właściwie to nic. Wystarczy, że powiesz to na głos. To, że chcesz mnie jako Mrocznego Stróża.

- Hmmm… O tak? - zmarszczyłam brwi. – Chcę, aby Liam został moim niesamowicie przystojnym i seksownym Mrocznym Stróżem! – wydarłam się na całe gardło, na końcu wybuchając śmiechem.

- Dokładnie tak – uśmiechnął się szeroko i przysunął bliżej. – Tylko nie wiem czy nie będziesz musiała powtórzyć jeszcze raz o tym, jaki jestem przystojny i seksowny.

- Możesz pomarzyć.

- Nie każ mi cię zmuszać… - ostrzegł, a następnie moje usta zetknęły się z jego.

Smukłe palce jego dłoni wplątały się w moje pływające włosy, a jego kark został opleciony moimi ramionami. Byliśmy jedną wielką plątaniną kończyn, a nasze wargi ani na chwilę się nie rozstawały.

Pierwszy raz nie zostałam zamroczona jego wspomnieniami. Pierwszy raz NAPRAWDĘ poczułam, że nasze usta się stykają, a serce zaczęło mi mocniej walić. To było o wiele przyjemniejsze od pocałunków Alexa. Bo tym razem ufałam drugiej osobie. Dużo bardziej niż rudzielcowi.

Nagle Liam się odsunął i spojrzał mi w oczy.

- Chodź, chcę ci coś pokazać. – wstał, ciągnąc mnie za rękę i prowadząc w stronę wyjścia.

Uświadomiłam sobie coś zaskakującego o tym rozczochranym czarnowłosym Upadłym Aniele o ciemnych jak dym oczach. Ja go KOCHAŁAM.

------------------------------------------------------------------------------------------------

Jest kolejny rozdział! :D Mam do Was pytanie: chcecie, abym napisała jakiegoś świątecznego one-shota? Jutro, tak idealnie na święta ^^ bym go wstawiła? Co Wy na to? Jeśli chcecie możecie dać jakieś tematy przewodnie, którymi mogłabym się pokierować podczas pisania go ;)