Don't leave me, my love - Prologue

Don't leave me, my love

Prolog

Stoję na dachu, a moje furkoczące pod wpływem wiatru ubranie, wpija się w moją skórę, niczym miliony maleńkich noży. Nagle ogarnia mnie straszliwy gniew i zaczynam krzyczeć na całe gardło, jakby obrywali mnie ze skóry. Nie cierpię go, nie cierpię.

Dotykam palcami wisiorka od niego. Zwykły złoty łańcuszek ze zwykłym złotym serduszkiem. Zaciskam na nim pięść i zrywam z szyi, po czym biorę zamach, wyrzucając błyskotkę. Patrzę jak zlatuje, dopóki nie znika mi z oczu.

Cholerna ozdoba od tego pieprzonego romantyka. Romantyka, który mnie kochał, ale perfidnie opuścił i zostawił samą na pastwę tego okrutnego losu.

Kiedy już jestem pewna, że pozbyłam się jedynej rzeczy po nim, wyciągam z kieszeni papierosa i okręcam go w palcach.

Nie chcę go zapalać. Nie chcę go zapalać.

Zanurzam dłoń w kieszeni jeansów i wyciągam moją czarną jak smoła zapalniczkę. Odpalam papierosa i wciągam ten ohydny gorzki smak śmiercionośnego paskudztwa.

Pomaga mi zapomnieć.

Spoglądam na swoje palce, pomiędzy którymi zawisła ta trucizna, zbliżająca mnie do śmierci.

Zbliżająca mnie do n i e g o.

Przenoszę wzrok na ulicę w dole, która jest dziś niesamowicie pusta. Zauważam tylko dwa samochody, leniwie toczące się po tym czarnym pustym asfalcie.

Równie pustym jak moje serce, odkąd o n mnie zostawił.

Odwracam głowę w bok, pozwalając, aby wiatr zasłonił mi widok kurtyną moich ciemnobrązowych włosów. Lekko odsuwam żarzący się papieros, aby nie przypalić któregoś z kosmyków, smagających mi twarz i klatkę piersiową.

O n uwielbiał moje włosy.

Z powrotem patrzę przed siebie i wraca mi wzrok. Rzucam niedopałek na ziemię i przydeptuję go podeszwą moich fioletowych tenisówek. Schylam się i sięgam po butelkę piwa u moich stóp. Przez chwilę ważę ją w dłoni, a potem ciskam przed siebie, aby spadła na ten pusty brudny chodnik.

Nie chcę pić. Zapaliłam. To na razie wystarczy.

Wzdycham głośno. W powietrzu wciąż unosi się smród dymu. Mam ochotę zeskoczyć z tego dachu i poszybować w ślad za butelką i łańcuszkiem. Poczuć się wolna.

Chcę do n i e g o dołączyć.

Cofam się kilka kroków dla ostrożności. Lepiej nie kusić losu. On nie chciałby, żebym do niego dołączyła.

Ale ja chcę.

Z powrotem podchodzę do krawędzi. Ostrożnie zaglądam w dół tej nieprzeniknionej czeluści. Nic nie widzę, kręci mi się w głowie. Nie skacz, podpowiada rozsądek, a może nawet o n sam.

Skacz. Skacz.

Odwracam się plecami do ulicy i całego gwaru i staję na samej krawędzi. Moje pięty rozpaczliwie krzyczą, w poszukiwaniu oparcia, ale nie pozwalam im na znalezienie go. Zamykam oczy.

Idę do ciebie, mój ukochany.

Przechylam się do tyłu i…

Spadam.

--------------------------------------------------------------------------------------------

No to, żeby Wam bardziej namieszać oto jest prolog do nowego opowiadania :D Mam nadzieję, że to też Wam się spodoba, bo jest bardziej przemyślane i narratorka dość mocno wyróżnia się od poprzednich bohaterek ;)
Piszcie opinie w komentarzach :)